Özellikle stres olduğunu düşündüğümüz çocuklarda bir çok kez karşılaşıyoruz. Bu ilerleyen dönemlerde ciddi sıkıntılara sebebiyet olabiliyor. Çünkü çocuklar gelişim aşamasında oluyor ve parmak emmeleri rutin geçirilen travmalar arasına giriyor. Bu bölge ön damak bölgesinde olduğu için dişlerin gelişimi o yöne doğru oluyor. İleri doğru çıkık dişler ve dişlerin arasında oluşan devasa büyüklükte boşluklarla karşılaşmış oluyoruz. Parmak emmek 3 yaşına kadar olabilir fakat 5 yaşından sonra hala devam ediyorsa gelişimleri açısından ciddi sıkıntılar yaratabileceği için mutlaka profesyonel bir yardım alınması gerekiyor.
Bebekler uykuları geldiğinde, diş çıkardıklarında, bir sorunla karşılaştıklarında, utandıklarında, kendilerini sıkıntıda hissettiklerinde de parmak emme davranışına başvurarak kendilerini rahatlatırlar. Anne-babanın süreci iyi yönetmesi ve çocuğa olan tutumları ile bağlantılı olarak parmak emme davranışının 3-4 yaş civarında azaldığı görülür. 5 yaşında hala bitmemiş veya hiç parmak emme davranışı yokken bir anda ortaya çıkan bu davranış sonucunda anne-baba tutumu sorgulanmalı, kaygılar, endişeler, çocuğu etkileyebilecek duygusal sorunlar, değişiklikler o zaman değerlendirilmelidir. Öncelikle çocuğun hangi durumlarda, ne sıklıkla parmağını emdiği, bu davranışı sergilediğinde hangi duyguları hissettiği tespit edilmelidir. Parmak emme davranışı sergileyen çocuklar uyarılmamalı, cezalandırılmamalı, utandırılmamalı ve eleştirilmemelidir. “Elini ağzından çek”, “Bir daha elini ağzına koyduğunu görmeyeyim”, “Koca çocuk oldun hala parmak mı emiyorsun?” gibi söylemler, ele vurma, eli sarma gibi davranışlarda bulunmak, devamlı uyarmak ve baskı uygulamak çocuğun bu davranışı daha fazla tekrarlamasına sebep olabileceği gibi başka sorunların ortaya çıkmasına da neden olabilir. Aynı zamanda 5 yaşına kadar parmağını emen çocukların diş ve dil-damak yapılarında da bozulmaların görüldüğü kaydedilmiştir.